Πως ενας αστεγος γίνεται φίλος μας.
Φεβρουάριος 2014:
Μέσα στη ζέστη του σπιτιού μας, στα δεδομένα του καθενός και ενώ ο καιρός είναι χιονιάς, ένας άνθρωπος στα «πράσινα φανάρια» της πόλης μας αναζητά τσιγάρο και μια ζεστή ματιά, μήπως έτσι καλύψει τα κενά του παρελθόντος. Χαμογελά ευγενικά και με υπόκλιση στους περαστικούς, ανεξάρτητα από την όποια ανταπόκριση τους στον «έρανο» του.
Τρέφεται από τα ληγμένα-ευτυχώς συσκευασμένα- τρόφιμα που πετούν στα σκουπίδια τους τα γειτονικά σουπερ μάρκετ.
Κοιμάται σε ένα κομμάτι φελιζολ με στρώμα κάποια παλιά χαρτοκιβώτια.
Ζει σε μια παλιά υγρή αποθήκη ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου, την οποία διατηρεί καθαρή, με υποτυπώδη μαγειρικά σκεύη, στα οποία μαγειρεύει πατάτες με λουκάνικα, συνήθως.
Ντύνεται με ότι βρει στο νούμερο του (καθότι μεγαλόσωμος) και κρατά κάποια ρούχα πιο γιορτινά, τα οποία φορά τις Κυριακές!
Μιλά ελαχιστα, (δυστυχως μονο Γερμανικα & λιγα Αγγλικα), τραγουδά όμως και χαίρεται με τη χαρά που του δίνουν οι οδηγοί που του χαρίζουν ένα τσιγάρο! Δε ζητά χρήματα!
8 χρόνια τον προσπερνούν οι περαστικοί! 8 ΧΡΟΝΙΑ!!!
Γερμανός στην καταγωγή, βρίσκεται κατά λάθος στην Ελλάδα, σε αναζήτηση της μητέρας του, η οποία έχει εγκαταλείψει τον ίδιο και τα 2 αδέλφια του εδώ και πολλά χρόνια. ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΟΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ! Δε ρωτάμε γιατί, δε ρωτάμε, πώς ! Σεβόμαστε το παρελθόν του και προσπαθούμε να σκεφτούμε το μέλλον του, βλέποντας το παρόν του… Όλα τραγικά! Δύσκολα τα πράγματα!
Εθελοντής μας αναρωτιέται τι να κάνει για να του δώσει λίγη χαρά. Δυστυχώς (ή ευτυχώς?) δεν καπνίζει! Αν κάπνιζε ίσως θα του πρόσφερε μερικά τσιγάρα και παρηγορημένος ότι συνεισέφερε σε κάτι, θα έφευγε ξαλαφρωμένος από τύψεις στο ζεστό σπιτάκι του, στην τακτοποιημένη ζωή του.
Τον ξαναβλέπει λίγο καιρό μετά, έξω από τον ΟΑΕΔ. Κάποιοι του είπαν για επίδομα, ο εθελοντής μας τον ρωτά τί θα το κάνει.. Θα φύγει στη Γερμανία λέει, να πάει να δουλέψει, είναι τεχνίτης, περνά πέτρες & πλακάκια (κι ύστερα λέει σύμπτωση..). Παλαιότερα είχε μαγαζί.
Ευτυχώς μας μιλά για το Φρανκ! Το ίδιο μεσημέρι του πηγαίνουμε κουβέρτες, πάπλωμα, ζεστά ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, σαπούνια και καθαριστικά και την επόμενη μέρα χιονίζει!
Μια από τις σπάνιες φορές που χιονίζει στην Θεσ/νίκη, ένα πολύ κρύο βράδυ και κάποιοι κάτω από τα ζεστά παπλώματα τους, αναρρωτιούνται τι να κάνει ο Φρανκ! Πώς θα το βγάλει το βράδυ!
Ξεκινάμε συστηματική υποστήριξη σε ρούχα, παπούτσια, φαγητό, τσιγάρα, ψάχνουμε το παρελθόν του, αναζητούμε συγγενείς του, επικοινωνούμε μαζί τους, απευθυνόμαστε στην πρεσβεία, αναρωτιόμαστε για τα δικαιώματα του, και κάθε φορά πληγωνόμαστε περισσότερο & πεισμώνουμε γιατί ο Φρανκ αξίζει μιας καλύτερης ζωής.
Σταματάμε στο φανάρι και τον χαιρετάμε εγκάρδια, του δίνουμε ένα φρέσκο ψωμί και αντιμετωπίζουμε τους άλλους οδηγούς να βλέπουν με απορία και με την άκρη του ματιού μας εισπράττουμε το «καλά, τρελοί είναι αυτοί ? . Ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος»…
Καλούμε γιατρό να τον εξετάσει, το νοσηλεύουμε σε κλινική, με επιτυχία, μιλάμε με κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και ψυχιάτρους, ξαναψάχνουμε τα γιατί και τα πώς , προκειμένου να δούμε τι θα γίνει ο φίλος μας, τι είναι αυτό που επιθυμεί περισσότερο από κάθε τι άλλο. Τελικά ο Φίλος μας Φρανκ επιθυμεί να γυρίσει στη Γερμανία!
Επικοινωνούμε με τις ανάλογες υπηρεσίες εκεί, αεροπορική εταιρία κλπ, μεταφράζονται όλα του τα χαρτιά στα Γερμανικά και κανονίζονται όλες οι λεπτομέρειες:
ΜΕΓΑΛΗ Παρασκευή, 18 Απριλίου 2014 ο φίλος μας Φρανκ πετάει με συνοδεία για Φρανκφούρτη. Ετοιμάζεται η βαλίτσα του, και όλες οι λεπτομέρειες,, συνοδεύεται από εθελοντές στο αεροδρόμιο και το απόγευμα της ίδιας μέρας είναι φιλοξενούμενος σε ένα ζεστό ξενώνα της Φρανκφούρτης, με εξασφαλισμένο φαγητό, ρουχισμό κι ένα μικρό κοινωνικό εισόδημα για να ανοίξει τα φτερά του, σε συνθήκες που γνωρίζει να χειριστεί, σε γλώσσα που μιλά, σε χώρα που είναι ευκολότερη να ζήσει ένας άστεγος, σε ανθρώπους που ανταποκρίνονται δραστικά στην έννοια «κοινωνική πρόνοια & παροχές»
Φρανκ, μας έκανες να σε αγαπήσουμε με το σεμνό, ευγενικό, αξιοπρεπή και χαρούμενο χαρακτήρα σου, έγινες φίλος μας, και είμαστε δίπλα σου ΟΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΙ ΑΝ ΒΡΕΘΕΙΣ.
Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι!
· Γιάννη Χαπίπη σε ευχαριστώ τόσο πολύ που τον έφερες στην ΠΝΟΗ ΕΛΠΙΔΑΣ, και έκανες τόσο μεγάλο αγώνα για κάθε λεπτομέρεια
· Στέλλα ευχαριστώ που δεν αδιαφόρησες,
· Άννα Πολίτου & Βαγγέλη Σεϊτανιώτη σας ευχαριστώ που ήσασταν πάντα εκεί με οποιοδήποτε τρόπο και κυρίως για την αγάπη σας στον Φρανκούκο!
· Αγάπη Λαμπανάρη ευχαριστώ για την ιατρική σου βοήθεια & την καθοδήγηση σου, που αν δεν υπήρχαν, ο Φρανκ μας θα ήταν ακόμη στα «πράσινα φανάρια».
· Λυδία Γιαννακοπούλου ευχαριστώ που μέσα στις δικές σου προτεραιότητες, έβαλες και τον Φρανκ, ήσουν εκεί τις πιο δύσκολες στιγμές.
· Μελίνα Θεοδωρίδου, σε ευχαριστώ που δε χρειάστηκε να σου πω τι να κάνεις, κι όμως τα έκανες όλα, όπως έπρεπε από τη Φρανκφούρτη και σήμερα είστε συμπολίτες.
· Λένα Τσογκάλη ευχαριστώ για τη φροντίδα των υλικών αγαθών του Φρανκ.
· Θεόφιλε Ιντζόγλου & Ιντζογλάκια σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, και τις επισκέψεις σας στο οικογενειακό μας φίλο Φρανκ που τον έκαναν να χαίρεται. Ευχαριστώ που διαλέξαμε & αγοράσαμε ρούχα & παπούτσια μαζί, σαν να ήταν αγαπημένος συγγενής μας.
Θεέ μου δώσε στον καλό μας Φρανκ αγάπη & χαρά , που τη στερήθηκε τόσα χρόνια τώρα, τη χρειάζεται τόσο πολύ!
Πηγή: το παρόν κείμενο αναρτήθηκε στις στην Ομάδα στο Facebook της ΜΚΟ πνοής ελπίδας.
ΥΓ. Ο Φράνκ εχει ξαναγυρίσει πίσω και βρίσκεται παλι στα πράσινα φανάρια. Θα τον βρείς να καθεται στο everest ή στο φανάρι. Θα φροντίσουμε να γράψουμε ενα ακόμη αρθρο με την βοηθεια της ΜΚΟ πνοής ελπίδας για το πως τελικά κατέληξε να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.