Η ιστορία που θα πω δεν είναι και τοσο ιστορία αλληλεγύης αλλά αξίζει να την αναφέρω πιστέυω γιατί τουλάχιστον είναι πραγματική.

Πραγματική, ενω βασίζεται σε ευχές? Ναι, αλλά ευχές που τελικά βγαίνουν. Η τυχαιότητα στην οποία πιστεύω αλλά και στο οτι οταν επιθυμείς κατι πολύ δινεις πολύ ενέργεια πανω σε αυτό ισως παίζουν κάποιο μικρό ρόλο.

Το παρακάτω δεντρο λοιπόν είναι το δέντρο των ευχών. Σε δυο ομάδες αυτογνωσίας & προσωπικής βελτίωσης που ανήκα τα 2 προηγούμενα χρόνια υπήρξε μια Χριστουγεννιάτικη συνάντηση που ηταν εορταστική με καποια βιωματικά και μια δραστηριοτητα στο τελος να γραψουμε οτι επιθυμεί καποιος μας σε ενα χαρτάκι και να το κρεμασουμε στο δενδρο των ευχών. Ενα δενδρακι του κηπου που γινονται οι συναντησεις το οποίο ονομάστηκε ετσι λογω του οτι κρεμούσαμε τις ευχές μας.

Την πρωτη χρονιά τον Δεκέμβριο του 2013 ευχήθηκα να βρεί δουλειά ενας φίλος, που ήρθαμε αρκετα κοντά εκείνο τον καιρό ιδιαίτερα γιατί ο φίλος μαζί με την Κατερίνα(συζυγος) μου ανήκαν στον ίδιο "κύκλο ζωής" (ιδια ομάδα αυτογνωσίας και προσωπικής βελτίωσης). Η ευχή πραγματοποιηθηκε της επόμενες 2-3 ημέρες πολύ συντομα για να μην μου κινησει την προσοχή και το ενδιαφέρον οτι καποιο λιθαράκι εβαλε σε αυτό και η ευχή μου. Μάλιστα τον φίλο του προσέφερε εργασία ενα μελος της δικής μου ομάδας(κυκλος).

Οταν λοιπόν ήρθε το 2014 και ηρθε η ωρα να γραψουμε την καινουρια ευχή για να την κρεμάσουμε στο Δεντρο των ευχών σκέφτηκα οτι θα δωσω πλεον αρκετή σημασία και θα σκεφτώ κατι παρα πολύ σημαντικό ετσι ωστε να δοκιμάσω την δυνατοτητα μου στις ευχές. Σκέφτηκα λοιπον εναν ανθρωπο της ομαδας μου(του 2014) ο οποίος είχε στην οικογένεια του ενα πρόβλημα υγείας και που επρεπε να μπεί ξανα και ξανα χειρουργείο καποιο μελος της και που ηταν τοσο μα τόσο ενας επίπονος γολγοθάς ολο αυτό που είχαν μπροστά τους. Ετσι λοιπον εγραψα στο χαρτάκι "πλήρη ίαση στ...".

Χθές εμαθα απο μια φίλη οτι ενα χρόνο μετά την ευχή μου τον Δεκέμβριο που μας πέρασε μετά απο καποιες εξετασεις που εγιναν δεν θα χρειαστουν πλεον οι εγχειρισεις να γίνουν. Μου σηκώθηκε η τρίχα.

Σε μια αλλη ομάδα αυτωγνωσίας που πηγαίνω φετος και πέρσι μιλήσαμε για τις ευχές και την μαγεία αλλά δεν τα εδωσα και τοσο μεγαλη σημασία γιατί δεν τα πιστεύω.

Ακόμη και τωρα πιστεύω στο τυχαίο γεγονός αλλά υπάρχει και αυτή η αισθηση της μαγείας.

Γιώργος.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι απο το τελευταίο δενδρο των ευχών.

Γραφω αυτό το αρθρο με μια ομορφη ανατολή που την φωτογραφισα μαζί.

Ο κύριος στη φωτό είναι ο Ed St’George. Έφυγε από την πόλη του , το Irvine της Καλιφόρνια το Νοέμβρη του 2015 και ήρθε στη Λέσβο.

Την αλλαγή του χρόνου την πέρασα σε ένα σπίτι, στην άκρη της πόλης, που δεν είχε σέλφι, ούτε ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε στολίδια γιορτής και το ρεύμα τους το συνδέσανε σήμερα το μεσημέρι, μαγειρεύοντας μια πρόχειρη μακαρονάδα σε κάποιον άνθρωπο που δεν μπορούσε να κουνηθεί απ' το κρεβάτι του.
Το ξέρω πως πούλησα κάποιους φίλους που με περίμεναν αλλού, αλλά το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, η νέα χρονιά να με βρει κάπου που πραγματικά θα με είχαν ανάγκη.
Δεν το έκανα γιατί είμαι καλός, το έκανα γιατί ήθελα απλά να νιώσω για λίγο, έστω κι ελάχιστα χρήσιμος.
Στην επιστροφή μετά από καιρό τραγουδούσα και το χνώτο μου στον παγωμένο αέρα, το έβλεπα να γίνεται ένα σύννεφο συχώρεσης, για όλα όσα άσχημα έκανα τη χρονιά που μας πέρασε. Για όλα όσα αδιαφόρησα κοιτώντας την πάρτη μου κι όχι τους άλλους.

Να ειστε όλοι καλοί με τον εαυτό σας. Να σας αγαπάτε και να σας προσέχετε.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Tellos Filis

Μέρες όπως αυτές δεχόμαστε και δίνουμε πολλές ευχές. Ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος, χαρά υγεία, ευτυχία, πλούτο και πάρα πολλά άλλα.
Η ευχή ως πράξη είναι μία υπέροχη ενεργειακή διαδικασία. Είναι μία «αίτηση» που κάνει ο ευχόμενος προς τη ζωή, το Θεό, το Σύμπαν (βάλτε ό,τι θέλετε) να προσφερθεί στον τελικό αποδέκτη το «αντικείμενο της αίτησης». Είναι ένα δώρο, τις περισσότερες φορές ανιδιοτελές και χωρίς αντίστοιχο αίτημα ανταπόδοσης (κι αυτό είναι από τα πιο σημαντικά του χαρακτηριστικά).
Και καθώς ζούμε και στην εποχή που ο νόμος της έλξης αποτελεί μία νέα μόδα, τι καλύτερο από το μοιράζουμε ευχές δεξιά κι αριστερά, ευχές για Παγκόσμια Ειρήνη, για υγεία, για δικαιοσύνη, για πλούτο κ.τ.λ.! Στο κάτω κάτω τι στο καλό, στη χειρότερη περίπτωση απλά μπορεί οι ευχές να μη πραγματοποιηθούν, κάτι που ίσως να έχει γίνει ήδη χιλιάδες φορές! Σιγά το πράγμα!

Λέμε ότι πιστεύουμε στην εσωτερικότητα των πραγμάτων, του σύμπαντος ολόκληρου και της ζωής. Λέμε ότι πιστεύουμε ότι τα πάντα διέπονται από συμπαντικούς νόμους.
Αν αυτό ισχύει τότε ας κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στη δομή τους:
1. Ο Νόμος της Εξέλιξης ίσως να είναι ένας από τους πιο υψηλής συνειδητότητα νόμους. Σύμφωνα με αυτόν τα πάντα βρίσκονται σε καθεστώς μαθητείας, αλλαγής και εξέλιξης. Και κάθε μορφή ζωής αποτελεί ακρόαση ενός αιτήματος μαθητείας. Ο νόμος της εξέλιξης και της μαθητείας αποτελεί τον σημαντικότερο και ισχυρότερο νόμο που διέπει τη ζωή μας. Ο δε νόμος της έλξης (νόμος σαφώς χαμηλότερης συνειδητότητας και ισχύος σε σχέση με αυτόν) μαζί με το νόμο τους κόστους, αποτελούν κάποιους από τους βοηθούς – εργαλεία εκπλήρωσης του νόμου της εξέλιξης. Και εννοείται ότι κάθε φορά που προσπαθείτε να επικαλεσθείτε τον νόμο της έλξης για να έλξετε κάτι (π.χ. χρήματα ή επιτυχία) χωρίς να ασχολείστε με το αν τυχαίνει να είναι σε αντίθεση με το πρόγραμμα εκπαίδευσής σας, όχι μόνο κάνετε μια τρύπα στο νερό αλλά και αποδεικνύετε στο σύμπαν ότι ακόμη απέχετε από το να είστε συνειδητοί μαθητές και ξοδεύετε την ενέργειά σας στο πώς να κάνετε «σκασιαρχείο» από τα μαθήματα…
2. Ως εκ τούτου, κάθε τι στο Σύμπαν βάσει της τρέχουσας συχνότητάς του ανήκει σε κάποιο επίπεδο. Τίποτε δεν είναι μονοεπίπεδο στο σύμπαν, έστω κι αν η δική μας πραγματικότητα δεν το αντιλαμβάνεται ή δεν το ζει… Χρησιμοποιούμε π.χ. μία λέξη, τη λέξη «αγάπη» για να δηλώσουμε δεκάδες διαφορετικά επίπεδα του αγαπώ. Λέμε «σε αγαπώ» κι αυτό μπορεί να σημαίνει από το «με βολεύεις» έως το «είμαστε τελείως διαφορετικοί, αλλά αναγνωρίζω το δικαίωμά σου να είσαι έτσι». Έτσι η ικανότητά μας να αγαπάμε ανήκει στο επίπεδο π.χ. 7, η ικανότητά μας να χαιρόμαστε στο επίπεδο 4, κ.ο.κ.
3. Αν κατανοούμε τον «κβαντισμό» των πραγμάτων, την εξελικτική τους δυνατότητα βάσει επιπέδων, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το πραγματικά χρήσιμο βρίσκεται στη βοήθεια και στην υποστήριξη και στην ευχή για τη συνέχιση της εκπαίδευσής του στο αμέσως επόμενο επίπεδο. Όπως για ένα μαθητή ολοκληρώνει την 3η τάξη δημοτικού η πραγματική χρησιμότητα βρίσκεται στην ύλη της 4ης και όχι σε ένα «PhD». Ένα διδακτορικό στα μαθηματικά θα ήταν όχι μόνο άχρηστο για έναν μαθητή της 3ης δημοτικού αλλά και ικανό να τον μπερδέψει, και να τον κάνει να φοβάται και να απεχθάνεται τα μαθηματικά σε όλη του τη ζωή...
4. Αν αντιλαμβάνεστε τη διαδικασία της ευχής όχι τυπικά αλλά ως μία υπαρκτή αίτηση σε ένα σύμπαν που αλληλεπιδρά άμεσα σε κάθε σας κίνηση κι επιλογή σταθμίζοντας και αξιολογώντας την δημιουργώντας ταυτόχρονα τα επόμενα σταυροδρόμια επιλογών σας, (εδώ κρύβεται ένας ακόμη συμπαντικός νόμος, ο νόμος της ενεργειακής οικονομίας) τότε είμαι σίγουρος ότι θα προσπαθείτε οι αιτήσεις σας να είναι πιο ουσιαστικές και χρήσιμες, αν και λιγότερο ίσως μεγαλόπνοες…
Εύχεστε «παγκόσμια ειρήνη» αλλά αγνοείτε ότι προηγείται της παγκόσμιας η προσωπική σας ειρήνη…. Πώς θα σας φαινόταν να ευχηθείτε σε κάποιον να καταφέρνει όλο και περισσότερες στιγμές ειρήνης στη μέρα του, στην οικογένεια και στη ζωή του;
Εύχεστε «υγεία» σα να είναι δικαίωμα κάποιου να την έχει. Δυστυχώς ο νόμος του κόστους (άλλος συμπαντικός νόμος κι αυτός) ισχύει και το αγαθό της υγείας μου είναι ένα αποτέλεσμα που έρχεται μέσα από μια συνεπή επένδυση κάθε σχεδόν στιγμής της ζωής μου σε όλο και υψηλότερα επίπεδα υγείας. Και βεβαίως όχι μόνο της αυστηρά σωματικής μου αλλά της συναισθηματικής και της νοητικής μου επίσης… Πώς θα σας φαινόταν να ευχηθείτε σε κάποιον να γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο ικανός στο να αντιλαμβάνεται και να υποστηρίζει όλο και λεπτότερα επίπεδα υγείας στη ζωή του;
Υπάρχει ακόμη ένας συμπαντικός νόμος που νιώθω την ανάγκη να αναφέρω: «Τίποτε δε δέχεται να αλλάξει αν δεν το αγκαλιάσεις πρώτα όπως είναι». Είναι ένας νόμος που για να μπορέσω να τον εφαρμόσω προσωπικά στη ζωή μου, αφαιρώντας έτσι ένα σημαντικό εμπόδιο στην προσωπική μου εξέλιξη, χρειάστηκε να εργαστώ πολύ…
Πώς σας φαίνεται λοιπόν αντί να μιλάμε μόνο για την «κορυφή του βουνού», ειρήνη, επιτυχία, πλούτο, υγεία, να αρχίσουμε να τιμάμε πρώτα το βήμα στο οποίο «τυχαίνει» να βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή;
Γιορτάστε το σημείο στο οποίο έχετε καταφέρει να βρίσκεστε εσείς τώρα στην τέχνη της υγείας, ή του πλούτου, ή των σχέσεων ή της ειρήνης. Κάνετε μια αναδρομή των βημάτων σας και τιμήστε τα!
Το τέλος μια περιόδου και το ξεκίνημα μιας νέας, είναι σχεδιασμένα ακριβώς γι αυτό! Ξεχάστε την κορυφή! Ασχοληθείτε με το επόμενο βήμα! Και για να υπάρξει χώρος για το επόμενο, γιορτάστε και τιμήστε το τωρινό σας!
Εύχομαι σε όλους μας είμαστε Ζωντανοί στο σχολείο της Ζωής, ανοίγοντας τις αισθήσεις μας όλο και περισσότερο για να βλέπουμε και να ακούμε τους ψιθύρους της, την καρδιά μας για να αποδεχόμαστε πραγματικότητες που το μυαλό μας ακόμη αρνείται να αποδεχθεί και την ισχύ μας για να κάνουμε πραγματικά βήματα!

Δημήτρης Αναγνωστοπουλος

Ο Δημήτρης διδάσκει Αυτογνωσία - Προσωπική Ανάπτυξη στην Lifetherapy Academy.